Niewielu jest artystów muzycznych tak utytułowanych jak Jean Michel Jarre. Facet może poszczycić się sprzedażą ponad 50 milionów płyt i zapisem w Księdze Rekordów Guinnessa, dokumentującym rekordową ilość osób oglądających jego występ.
  Jean Michel Andre Jarre urodził się 24 sierpnia 1948 r. w dzielnicy Lyon'u - Perrache, we Francji. Ojcem kompozytora jest nie mniej znany twórca muzyki filmowej Maurice Jarre, autor ścieżki dźwiękowej m.in. do "Lawrence'a z Arabii" oraz "Doktora Zhivago". Jego matka - France Pejot była w czasie wojny działaczką francuskiego Ruchu Oporu a następnie schwytana przez Gestapo została osadzona w obozie koncentracyjnym; odznaczona Legią Honorową z rąk gen. de Gaulle'a. Najsmutniejszym, jak podkreśla artysta wydarzeniem w jego życiu był wyjazd jego ojca do Stanów Zjednoczonych, gdy młody Jean Michel miał pięć lat. Rozłąka trwałą ponad 13 lat i wywarła bardzo duży wpływ na życie artysty. Jarre już w wieku pięciu lat rozpoczął naukę gry na pianinie, ale z powodu nauczycielki, która za każdy błąd biła go linijką po palcach przerwał naukę i zaczął ponownie dopiero po roku z nowym nauczycielem. Swe dziesiąte urodziny świętował w jazzowym klubie Le Chat-qui-peche w Paryżu w towarzystwie wielu jazzmanów m.in. Cheta Bakera - znanego i cenionego muzyka jazzowego.
W 1964 r. Jean Michel wyjeżdża na koncert grupy "Danny Logan & The Pirates" i kiedy wraca do szkoły, zakłada swój własny zespół - "Misere IV", z którym wygrywa pierwszą nagrodę na paryskim festiwalu ulicznym.
W 1968 roku kończy swoją pracę na wydziale literatury zatytułowaną "The Faust Of Literature and Music" ze szczególnym uwydatnieniem Goethego i Berlioza. Krótko po tym opuszcza paryskie konserwatorium i poznaje człowieka, który zmienia jego sposób pojmowania muzyki i technologii - Pierre'a Schaeffer'a z Group de Recherches Musicales (Grupa Badaczy Muzycznych). Był to rok studenckiej rewolucji w Paryżu. W dużej części Europy, artyści próbowali wyjść poza tradycyjne formy. Jean Michel został przyjęty do G.R.M., gdzie po raz pierwszy spotyka się z muzyką elektroakustyczną. Uczy się jak pracować z elektronicznymi kasetami, jak łączyć muzykę, poznaje instrumenty, którym zawdzięcza swój późniejszy sukces - syntezatory.
 W chwilę po tym Jean Michel nagrywa utwór "Hapiness is a Sad Song" dla Maison de Culture. Ten utwór nigdy nie został oficjalnie wydany.
W roku 1969 nagrywa swój pierwszy singiel nazwany "La Cage". Rok później Jarre nagrywa utwór "Erosmachine".
W 1971 roku wydany został singiel "La Cage". Jean Michel opuszcza G.R.M. Zaczyna tworzyć muzykę elektroniczną dla grupy "Triangle". Występuje w paryskiej operze - Palais Gardnier - by uczcić ponowne jej otwarcie. Jest najmłodszą osobą, która występowała tam na żywo. Jean Michel prezentuje tam swój balet elektroniczny "AOR", do którego choreografię ułożył Norman Schmucki.
W roku 1972 Jean Michel zaczyna tworzyć na własny rachunek. Poznaje Francisa Dreyfusa - właściciela firmy fonograficznej Disques Dryefuss (z którą związany jest do dziś) i dzięki temu w krótkim czasie nagrywa kilka utworów i wydaje je na płycie "Deserted Palace". Był to jego pierwszy, bardzo eksperymentalny album. W tym samym roku nagrywa ścieżkę dźwiękową do filmu "Les Granges Brulees", reżyserowanego przez Jeana Chapota. Występowało w tym filmie wiele gwiazd francuskiego kina, m.in. Alain Delon i Simone Signoret. Ścieżka ta została także wydana na longplayu.
W 1973 r. "Deserted Palace" zostało wydane w USA. Okres czasu pomiędzy 1972 i 1975 rokiem, to czas dużej aktywności Jean Michel Jarre'a. Nagrywa komercyjnie, dla baletów, telewizji, jest także kompozytorem i producentem dla innych artystów. Współpracował z dwoma gwiazdami francuskiej muzyki rozrywkowej - Christophem oraz Patrickiem Jouvet'em komponując dla nich muzykę i pisząc teksty.
Przełomowym w karierze artysty był rok 1976. Właśnie wtedy wydany został album, który zapewnił mu tak wielką renomę czyli "Oxygene". Do dziś jest to najlepiej sprzedający się na francuskim rynku muzycznym album a także wielki hit przełomu lat 76/77. Sam album rozszedł się w ponad 10 milionach egzemplarzy i nie schodził z czołówek list przebojów w wielu krajach przez wiele tygodni. Utwór Oxygene part 2 oparty na triolowym temacie przypominającym gigue sugeruje na zafascynowanie się artysty twórczością Bacha . Czołowy utwór z tej płyty Oxygene part 4 jest chyba jednym z najbardziej znanych utworów muzycznych na świecie. Dzięki tak wielkiemu sukcesowi swej ostatniej płyty Jarre zdobywa pieniądze na zakup nowych instrumentów do swego małego wówczas, prywatnego studia mieszczącego się w Paryżu niedaleko Pól Elizejskich.
Po kilku miesiącach pracy wydaje swój kolejny album zatytułowany "Equinoxe". Pod względem muzycznym album jest bardzo podobny do poprzedniego jednak jest od niego trochę bardziej zrytmizowany. Odnosi nieco mniejszy sukces od swego poprzednika, gdyż sprzedaje się tylko w ilości. ok. 4 milionów egzemplarzy. Muzyka z albumu wykorzystana została jako ścieżka dźwiękowa w filmie Petera Fleischmana "La Maladie de Hambourg", lepiej znanym pod tytułem "The Illnes Of Hamburg". W tym samym roku Jean Michel Jarre zostaje uznany przez amerykański Time człowiekiem roku. 14 Lipca 1979 r. na Place de la Concorde w Paryżu odbywa się pierwszy koncert Jarre'a, na którym gromadzi się ponad milion widzów. Wśród nich znajdował się także Mick Jagger, który po koncercie powiedział kompozytorowi "W życiu nie widziałem podobnej rzeczy!". Tym koncertem Jarre uzyskuje swój pierwszy wpis do księgi rekordów Guiness'a, ustanawiając rekord zgromadzonej publiczności. Zresztą rekord ten będzie później przez Jarre'a niejednokrotnie pobity.
Następny album zatytułowany "Les Chants Magnetiques" - Magnetic Fields ukazał się wiosną 1981 r. Do jego stworzenia Jarre wykorzystał słynny australijski syntezator cyfrowy Fairlight CMI służący do samplowania dźwięków. Nazwę tego albumu zaczerpnął z poematu Andre Bretona i Philippe'a Soupalta, sztandarowego dzieła nadrealizmu. Album ten, bardziej skomercjalizowany niż poprzednie, oprócz fragmentów przypominających zawartość dwu wcześniejszych płyt zawiera także kompozycje ujawniające chęć nawiązania nią do muzyki awangardowej.
W tym samym roku Jarre dwukrotnie odwiedza Chiny gdzie zapoznaje odizolowanych dotąd Chińczyków z nową muzyką – elektroniką. Wygłasza odczyt w Pekińskim Konserwatorium Muzycznym Beijing Music Concervatory) i udziela wywiadu pekińskiej stacji radiowej. Chińczycy są zachwyceni egzotyczną nowością do tego stopnia, że proponują Jeanowi Michelowi Jarre’owi i Francisowi Dreyfusowi zagranie koncertu w Chinach. Propozycja spotyka się z aprobatą stronyfrancuskiej i zaczyna się uzgadnianie szczegółów. Wkrótce też dochodzi do następnych spotkań chińskich decydentów z ekipą Jarre’a, w czasie których załatwiane są wszystkie potrzebne formalności i zezwolenia. W końcu 15 października, 60-dziesięcio osobowy zespół muzyków i techników wsiada na pokład samolotu do Pekinu, zabierając ze sobą aż 15 ton potrzebnego do realizacji koncertu sprzętu. Niestety uprzejmości rządu chińskiego starczyło tylko na załatwienie 10 wiz dla ekipy technicznej. Tak więc team roboczy podzielił się na "pracowników" i "turystów" i tym sposobem przybył do Chin w komplecie. Jarre z pomocą trzech akompaniujących mu muzyków min. Dominiquem Perrier’em and Rogerem Rizitelli’m (z obydwoma miał już szczęście grać przy okazji współpracy z Christopchem) zagrał w końcu 5 koncertów chińskich. Dwa pierwsze koncerty odbyły się 21 i 22 października na pekińskim Stadionie Robotniczym gdzie zgromadziło się w sumie ok. 38 tys ludzi. Następne 3 koncerty 26, 27 i 29 października, miały miejsce w Szanghaju na Wielkim Stadionie, a oglądało je już ok. 90 tyś widzów.
Albumy "Oxygene" i "Equinoxe" są pierwszymi zagranicznymi albumami, które zostały wyemitowane przez chińskie rozgłośnie radiowe. Świadkami ich radiowej premiery w kraju Wielkiego Muru było ok. pół miliona radiosłuchaczy.
Jean Michel Jarre, jego ekipa i sprzęt były dla Chińczyków egzotyczną nowinką. Tchnieniem wolnego, odległego świata. Symbolem zachodnich wartości i kosmicznej techniki. Szczególnie wielkie wrażenie zrobiła na widzach po raz pierwszy zaprezentowana beta wersja laserowej harfy.

Jean Michel zapisał się w historii jako pierwszy zachodni muzyk, któremu reżim komunistyczny zezwolił na występy w szczelnie dotąd izolowanym kraju Mao. Na zakończenie wielkiej chińskiej przygody Jean Michel zostaje mianowany honorowym członkiem Pekińskiego Konserwatorium Muzycznego.
W 1982 r. wydany został pierwszy koncertowy album, zarejestrowany podczas pobytu w Chinachpt. "Les Concerts en Chine" - The Concerts in China.
  W 1983 r. Jean Michel zaskoczył cały świat swą decyzją: album "Musique pour Supermarche" - Music for Supermarkets został wydany w jednym egzemplarzu a wszystkie inne kasety z nagranym materiałem z tego albumu zostały zniszczone w obecności notariusza. 6 Lipca w paryskim hotelu Drouot album ten został sprzedany na aukcji za rekordową sumę 65 tyś. Franków francuskich, a dochód z aukcji zasilił konta UNESCO i tam też znajduje się album do dzisiaj. Lecz zanim album został sprzedany jedyny raz został wyemitowany w całości w Radiu Luxemburg co wywołało falę sprzeciwu wśród właścicieli wytwórni fonograficznych. Istnieją, poza oryginalną płytą "nieoficjalne" kopie albumu, na których znajduje się materiał nagrany podczas radiowej emisji. W tym samym roku na rynku ukazał się nowy album Jarre'a Music aus Zeit und Raum i zawierał utwory z wcześniejszych albumów.
 Wydany w następnym roku album Zoolook to jeden z najbardziej rewolucyjnych i zarazem najciekawszych albumów muzycznych. Na tym albumie oprócz jak zwykle muzyki elektronicznej znalazły się zsamplowane odgłosy ludzkie z prawie całego świata. Album ten został uhonorowany wieloma prestiżowymi nagrodami i zostaje płytą roku we Francji i USA.
 W 1985 r. Jarre odwiedza Centrum Kontroli Lotów Kosmicznych NASA w Houston w Stanach Zjednoczonych. Tam poznaje Rona Mc'Nair'a, astronautę - muzyka saksofonistę i proponuje mu podczas następnego lotu w przestrzeń kosmiczną zagranie specjalnie napisanego w tym celu przez Jean Michela utworu. Przedsięwzięcie niweczy jednak katastrofa promu kosmicznego Challenger, na którego pokładzie znajdował się właśnie Mc'Nair. Z tego tragicznego powodu artysta postanawia odwołać zapowiedziany na 5 kwietnia 1986 r. koncert w Houston. Koncert ten miał być jednocześnie promocją wydanego w tym roku nowego albumu Rendez-vous i uświetnieniem 150 rocznicy założenia miasta oraz 25 rocznicy powstania agencji NASA. Był to największy pokaz światła, laserów i fajerwerków w historii a sam koncert obejrzało ponad 1,5miliona widzów, nie licząc tych przed telewizorami. Album - sześcioczęściowa suita stworzona z myślą o kwietniowym koncercie - Rendez-vous był kolejnym wielkim sukcesem Jarre'a i sprzedał się w samej tylko Francji w ponad 3 milionach egzemplarzy. 5 października w swoim rodzinnym mieście Lyonie artysta zorganizował koncert by uczcić wizytę w mieście papieża Jana Pawła II. Koncert dla Papieża zgromadził ponad 800 tyś. widzów   W 1987 r. wydany został drugi album koncertowy noszący tytuł  "Cities in Concerts Houston/Lyon". Na następny album nie trzeba było długo czekać, bo ukazał się on w sprzedaży w 1988 r. Do nagrania albumu zaprosił m.in. Hanka Marvin'a, lidera legendarnej grupy "The Shadows". Płyta ta podobnie jak wcześniejszy album Zoolook zawiera wiele elementów etnicznych, związanych głównie z bliskim i dalekim wschodem. 8 i 9 października tego roku w londyńskich częściowo zdewastowanych dokach odbyły się dwa koncerty (początkowo planowano jeden 24 sierpnia - w 40 urodziny artysty), w strugach deszczu i przejmującym zimnym wietrze.
 14 Lipca 1989 r. Jarre po raz kolejny uświetnił swym koncertem obchody rocznicy Rewolucji Francuskiej - tym razem była to okrągła 200 rocznica. Oba koncerty zarejestrowano na albumie zatytułowanym Destination Docklands oraz Jarre Live - albumy te różnią się odsiebie tylko tytułami.
 Kolejny album ukazał się wiosną 1990 r. i nosił tytuł "En Attendant Cousteau" - Waiting for Cousteau. Zgodnie z tytułem zadedykowany został zmarłemu w 1997 r. Jacques'owi Ives Cousteau - słynnemu oceanografowi. Na albumie oprócz trójczęściowej suity zatytułowanej Calypso - tak nazywa się statek Cousteau, znajduje się jeden z najdłuższych utworów muzyki współczesnej o tym samym tytule co album . 14 lipca na kolejnym koncercie z serii Bastile Day gromadzi się ponad 2,5 miliona widzów.
Rok później Jean Michel wydaje swój kolejny album "Images". Jest to składanka wcześniej stworzonych utworów wzbogaconych o trzy nowe kompozycje. Na 11 lipca zaplanowany został koncert w Meksyku w Teotihuacan lecz z powodów niezależnych od kompozytora koncert się nie odbył.
W 1992 r. odbywają się dwa kolejne koncerty. Pierwszy z nich odbywa się w niewielkiej szwajcarskiej miejscowości Zermatt u podnóża Alp. Drugi to w rzeczywistości trzy godzinne koncerty w RPA w grudniu tego roku, zorganizowane dla uświetnienia otwarcia kompleksu hoteli w Lost City.
Rok 1993 oprócz kolejnego sukcesu jakim było wydanie płyty Chronologie przynosi Jarre'owi tytuł honorowego ambasadora UNESCO a także zostaje patronem Światowego Roku Tolerancji. W tym roku odbyło się pierwsze tournee po największych europejskich miastach noszące tytuł "Europe in Concerts".
Kolejny rok Jean Michel rozpoczyna od wizyty w Hong Kongu by swym koncertem uświetnić otwarcie nowego stadionu. Nieco później odbiera Legię Honorową za zasługi w szerzeniu francuskiej kultury na świecie. Jesienią wydany został koncertowy album z Hong Kongu.
 W 1997 ukazuje się album noszący tytuł Oxygene 7-13, który jest bezpośrednią kontynuacją wydanego ponad 20 lat wcześniej albumu Oxygene. Jest on specjalną dedykacją dla Pierra Schaeffer'a - człowieka, o którym można powiedzieć, iż był prawdziwym ojcem muzyka. Jean Michel wyrusza na swe drugie europejskie tournee tym razem w większości były to koncerty w halach i na stadionach. 21 Czerwca Jarre daje pierwszy koncert w Polsce w katowickim Spodku. Zaplanowano także inny wspólny koncert artysty z innymi wykonawcami muzyki elektronicznej z okazji 1000 lecia miasta Gdańska lecz nie doszedł on do skutku. 6 Września 97 r. w stolicy Rosji - Moskwie odbył się największy dotychczas koncert w historii. Na koncert zorganizowany z okazji obchodów 850 rocznicy założenia miasta przybyło ponad 3,5 miliona osób!
 W następnym roku ukazuje się drugi album z remiksami utworów Jarre'a zatytułowany "Odyssey Through Oxygene" lecz chyba nie był on tym, czego oczekiwał artysta. Załączony został do niego multimedialny program JarreKaos umożliwiający tworzenie własnych wideoklipów. 14 Lipca odbył się koncert z podwójnej okazji rocznicy Rewolucji Francuskiej oraz zdobycia przez reprezentację Francji mistrzostwa świata w piłce nożnej. Latem artysta znów odwiedził Polskę lecz obyło się niestety bez koncertu. 9 lipca Jean Michel Jarre otrzymał w Brukseli nagrodę europejskiego przemysłu muzycznego - IFPI Platinium Europe Award za wkład w muzykę europejską.
W nocy z 31 grudnia 1999 r. na 1 stycznia 2000 roku odbył się wielki 12 godzinny koncert Jarre'a pod piramidami w Egipcie związany z promocją swej najnowszej płyty "Metamorphoses".
Ostatni album - Metamorphoses ukazał się w sprzedaży pod koniec stycznia 2000 choć miał ukazać się w sprzedaży już we wrześniu poprzedniego roku. Pod względem muzycznym (choć nie do końca) podobny jest do dwóch wcześniejszych albumów - "Zoolook" oraz "Revolutions". Ku rozpaczy polskich (i nie tylko) fanów muzyka nie odbył się zapowiedziany na 18 maja koncert uświetniający 80 rocznicę urodzin Papieża Jana Pawła II. Początkowo koncert miał odbyć się w Warszawie, później w Wadowicach ale jak wiadomo nic z tego nie wyszło.
 Pierwszy koncert XXI wieku odbył się na wyspie Okinawa w Japoni. Jarre nie był jednak sam. Towarzyszył mu Tetsuya Komuro, dawny współpracownik przy remiksach z Oxygene 7-13 i koncertu z 14 lipca '98. Tym razem wystąpili jako zespół The Vizitors. Gościem specjalnym koncertu był Arthur C. Clarke (chyba nie trzeba przedstawiać!). Kolejny fantastyczny koncert, a właściwie dwa koncerty odbyły się 19 i 20 lipca w Atenach. W starożytnym greckim amfiteatrze artysta zaprezentował swe największe przeboje oraz nową, specjalnie napisaną na ten koncert kompozycję.
26 sierpnia 2005 Jarre dał dwuipółgodzinny koncert pt. "Przestrzeń wolności" dla upamiętnienia 25. rocznicy powstania "Solidarności". Koncert odbył się w Polsce na terenie Stoczni Gdańskiej, przybyło ponad sto tysięcy widzów, artysta nie wziął za występ żadnego honorarium. Koncert transmitowany był na żywo przez telewizję publiczną, w repertuarze znalazł się m.in. utwór "Mury" Jacka Kaczmarskiego. W trakcie koncertu pojawił się na scenie także Lech Wałęsa.
  Jean-Michel Jarre komponuje do dzisiaj. Nie jest już tak popularnym artystą jak kiedyś, jednak jego muzyka jest wciąż rozpoznawalna wśród wielbicieli muzyki elektronicznej. Od jego nazwiska została nazwana jedna z planetoid - 4422 Jarre. Jest kompozytorem oprawy muzycznej nowego kanału informacyjnego: TVP INFO Telewizji Polskiej S.A., który ruszył 6 października2007 roku w miejsce dawnego programu TVP3 i jego "Kuriera".